"Sepse kush do ta shpëtojë jetën e vet, do ta humbasë;
por kush do ta humbasë jetën e vet për shkakun tim,
do ta shpëtojë." Luka 9:24
Blerë Rrëfimet e Shën Brixhidës së Suedisë në: Lulu (450 Faqet)
Fillo lexo KËTU
Përmbajtja – Libri 3
Paralajmërime dhe instruksione për ipeshkvin
në lidhje me ushqimin, veshjen dhe lutjen.
Si duhet të sillet ai përpara ngrënies,
gjatë ngrënies dhe pas ngrënies.
Rreth gjumit dhe kryerjes së detyrave ipeshkvnore.
Virgjëra i tregon bijës si mund të kapërcehen
vështirësive që ipeshkvi has në udhën e ngushtë.
Durimi simbolizohet nga veshja dhe dhjetë Urdhëresat
simbolizohen nga dhjetë gishtat. Dëshira për përjetësinë dhe
mungesa e dëshirës për botën simbolizohen nga dy këmbët.
Për tre armiq që ipeshkvi ndesh gjatë rrugës.
Virgjëra jep një shpjegim të plotë për ipeshkvin
në lidhje me mënyrën si ai duhet ta ushtrojë
detyrën e tij ipeshkvore që t’i japë lavdi Hyjit,
mbi shpërblimin e dyfishtë për kryerjen e detyrave
ipeshkvnore dhe ndëshkimin e dyfishtë për moskryerjen
e tyre dhe si Jezu Krishti dhe gjithë shenjtërit e
mirëpresin një ipeshkëv të vërtetë dhe të drejtë.
Nëna i flet bijës për ambicjen e ipeshkvinjve
të këqinj; ajo shpjegon me anë të një shëmbëlltyre
të gjatë se shumë vetë, në sajë të synimeve të tyre të mira,
arrijnë në rangun shpirtëror që ipeshkvinjtë e papërmbajtur
e humbasin edhe pse janë thirrur në të fizikisht.
Ambozi i tregon nuses për lutjet që të
mirët bëjnë për njerëzit; sundimtarët e botës dhe të kishës
krahasohen me timonierët, krenaria dhe veset e tjera
krahasohen me stuhitë dhe kalimi tek e vërteta
krahasohet me një port; edhe për thirrjen
shpirtërore të nuses.
Ambrozi i flet nuses me alegori rreth një burri,
gruas dhe shërbëtores së tij.
Ky kurorëthyes simbolizon ipeshkvin e keq,
gruaja simbolizon kishën dhe shërbëtorja
dashurinë për botën. Gjykimi i ashpër ndaj atyre
që duan më shumë botën se kishën.
Virgjëra i flet nuses duke e krahasuar ipeshkvin
botëdashës me një kacek plot ajër apo me një
kërmill të shtrirë në fëlliqësi dhe për gjykimin
e këtij ipeshkvi që ndryshon kryekëput nga Ipeshkvi Ambroz.
Virgjëra i tregon nuses për përsosmërinë
dhe madhështinë e saj, për dëshirat e çrregullta
të mësuesve të tanishëm dhe për gënjeshtrën me të cilën
ata i përgjigjen pyetjes që u bën Virgjëra e lavdishme.
Virgjëra i flet nuses për ata që shohin,
dëgjojnë, etj. e që u shpëtojnë rreziqeve në
sajë të dritës së diellit etj., por rreziqeve nuk u shpëtojnë
dot ata që janë të verbër, të shurdhër, etj.
Virgjëra e siguron nuses rreth fjalëve që ajo dëgjon.
Për rrezikun dhe rrënimin që i kanoset kishës
dhe si fatkeqësisht shumë mbikqyrës të kishës
u përkushtohen qejfeve duke shpërdoruar
të mirat e kishës në krenarinë e tyre.
Për zemërimin e Hyjit ndaj njerëzve të tillë.
Fjalë plot besim që nusja i drejton Krishtit.
Gjon Pagëzori e siguron nusen se është Krishti që i flet asaj.
Për lumturinë e të pasurve të mirë dhe për krahasimin
e një ipeshkvi të pakujdesshëm me një majmun
për shkak të marrëzisë dhe jetës së tij të ligë.
Nusja i flet Krishtit, duke u lutur
për ipeshkvin e sipër-përmendur.
Përgjigjet që Krishti,
Virgjëra dhe Shën Anjeza i japin nuses.
Nëna i tregon bijës për fjalët dhe veprat
e Krishtit të cilat i krahason me një thesar,
natyrën e Tij hyjnore e krahason me një kështjellë,
mëkatin me hekurat, ndërsa bukurinë e botës dhe gëzimin
nga miqësitë i krahason me dy hendeqe.
Ipeshkvi duhet të përkujdeset për shpirtrat.
Nëna i flet bijës për një ipeshkëv të cilin
e krahason me një flutur, përvujtërinë dhe krenarinë
e tij i krahason me dy flatrat e fluturës,
tre maskat që mbulojnë veset e ipeshkvit
me tre ngjyrat e insektit, veprat e tij me
trashësinë e ngjyrave, vullnetin e tij dyfaqësh
me dy antenat e fluturës, grykësinë e tij me gojën e saj,
dashurinë e tij të vogël me trupin e saj piciruk.
Nëna i flet bijës për një tjetër ipeshkëv
që alegorikisht e përshkruan si zekth,
llafollogjinë e tij si fluturim, dy preokupimet e tij si flatra,
lajkat që i bën botës si thumb.
Virgjëra çuditet me jetën e këtyre
dy ipeshkvinjve. Rreth predikuesve.
Biri i shpjegon nuses se mallkimi
i shpirtrave nuk i pëlqen Hyjit. Pyetje mbresëlënëse që
një ipeshkëv më i ri i bën një ipeshkvi më të vjetër
dhe përgjigjet që më i vjetri i jep më të riut.
Virgjëra lëvdon jetën dhe rregullin e Shën Dominikut.
Si ai iu drejtua Virgjërës në prag të vdekjes
dhe si në kohët e sotme fretërit e tij kanë
shenjën e pasionit të Krishtit që u dha Dominiku,
por shumë prej tyre jetojnë me shenjën
që u ka vulosur djalli.
Nëna i tregon nuses për fretërit që tani
parapëlqejnë zërin e djallit se atë të atit të tyre Dominik.
Pak janë ata që ecin në gjurmët e tij.
Kush dëshiron të bëhet ipeshkëv për ndere tokësore
dhe për rehati e liri personale, ai nuk i përket
rregullit të Shën Dominikut. Ndëshkimi i tmerrshëm që I pret
këta njerëz dhe dënimi që vuan njëri prej tyre.
Nusja i tregon Krishtit për mendimet e kota
që e mundojnë dhe që nuk arrin t’i largojë.
Krishti i shpjegon nuses përse e lejon këtë
dhe për dobinë që kanë këto mendime,
mjaft që ajo t’i urrejë këto mendime dhe të ketë frikë
të arësyeshme nga Hyji. I tregon edhe se ajo nuk
duhet t’i marrë lehtë mëkatet e lehta pasi kjo
mund ta çojë në mëkat të rëndë.
Nëna i tregon bijës se talenti përfaqëson
dhuratat e Shpirtit Shenjt. Shën Benedikti i shtoi
dhuratat që i pati dhënë Shpirti Shenjt.
Si hyn Shpirti Shenjt apo shpirti
djallëzor në shpirtin e njeriut.
Nëna i tregon bijës për madhështinë
dhe përsosmërinë e jetës së Shën Benediktit
me anë të një krahasimi; shpirti që jep fryt
tokësor krahasohet me një pemë pa kokrra,
krenaria e mendjes me strallin dhe shpirti
i ftohtë me kristalin; për tre shkëndija që lindin nga
këto të treja, domethënë nga kristali,
stralli dhe pema.
Nëna i flet bijës për një murg me zemër
lavireje në gjoks dhe që u largua
nga Hyji me krenarinë dhe lakminë
e tij dhe e braktisi jetën engjëllore.
Hyji Atë i dëgjon lutjet e nuses për mëkatarët.
Për tre dëshmitarët në tokë dhe tre dëshmitarët në qiell.
Trinia e shenjtë dëshmon për nusen,
ajo është nusja e Tij në sajë të fesë si të
gjithë ata që ndjekin fenë ortodokse
të kishës së shenjtë.
Lutjeve të nuses për të pafetë,
Jezu Krishti i përgjigjet se Hyji përlëvdohet
nga ligësia e të ligëve edhe pse ata nuk e dëshirojnë këtë;
këtë e ilustron me anë të një alegorie ku një
vajzë përfaqëson kishën ose shpirtin dhe nëntë
vëllezërit e saj përfaqësojnë nëntë koret e engjëjve,
mbreti përfaqëson Krishtin,
ndërsa tre djemtë e tij përfaqësojnë tre gjendjet e njerëzve.
Nëna i ankohet bijës se qengji më i pafajshëm, Jezu Krishti,
neglizhohet nga krijesat në kohët e sotme.
Krishti i shpjegon nuses misterin e pashprehshëm të Trinisë.
Si mëkatarët djallëzorë mëshirohen nga Hyji për hir të pendesës
dhe vullnetit të tyre për të bërë kthesë.
Hyji tregon se Ai ka mëshirë për të gjithë, për Hebrenjtë dhe të tjerët.
Për gjykimin e dyfishtë, domëthënë për gjykimin për ata
që do të dënohen dhe për ata që do të shpëtohen.
Nusja i lutet Zotit për Romën.
Në Romë prehen eshtrat e shumë e shumë martirëve.
Tre gradët e përsosshmërisë së krishterë.
Nusja sheh një vegim dhe pastaj i shfaqet Krishti për t’i shpjeguar vegimin.
Virgjëra e mëson nusen si të dojë dhe i tregon
për katër qytetet ku gjenden katër dashuri dhe se cila
prej tyre është dashuri e përsosur.
Lëvdata e nuses për Virgjërën që përmban një alegori për tempullin
e Salomonit dhe të vërtetën e pashpjegueshme të bashkimit
të natyrës hyjnore me natyrën njerëzore dhe për tempujt
e priftërinjve që janë veshur me kotësi.
Shën Anjeza përdor metaforën e luleve për t’i folur
uses për dashurinë që nusja duhet të ketë për Virgjërën.
Përshkrimi që Virgjëra e lavdishme i bën mirësisë së pakufi
dhe të amshuar të Hyjit përballë mosmirësisë dhe mosmirënjohjes sonë.
Miqtë e Hyjit nuk duhen ta humbasin paqen në mes të vështirësive.
Krishti i flet nuses duke përdorur një alegori të admirueshme
me një doktor dhe një mbret. Doktori simbolizon Krishtin.
Ata që njerëzit mendojnë se do të dënohen, shpesh shpëtohen,
ndërsa ata që njerëzit apo opinioni mendon se do të shpëtohen, dënohen.
Virgjëra i tregon nuses me alegori si Hyji Atë e zgjodhi
atë mes shenjtërve për t’u bërë nëna e Tij dhe porti i shëlbimit.
Biri i flet nuses duke i treguar me anë të shembullit
të dy vetëve sesi Ai gjykon jo bazuar në gjrat e jashtme për të brendshme.
Nëna i flet bijës duke e simbolizuar shpirtin me një unazë
dhe trupin me një copë dhe si shpirti duhet të pastrohet
me anë të maturisë dhe trupi duhet të pastrohet por jo të
masakrohet me anë të vetëpërmbajtjes.